zondag 20 mei 2018

Ik vertrek......


We namen in 2017 het besluit om Gouda te verlaten en ons intrek te nemen in ons Franse huis te Eymoutiers. Dat besluit maakte een eind aan een periode van dilemma's en twijfels. Op allerlei vragen hadden we toch het antwoord gevonden. En die antwoorden wezen in een en dezelfde richting. Emigratie! 

                                          Het huis

We bezitten al meer dan 20 jaar een mooi oud huis in het dorp Eymoutiers in de Limouisin. We waren in 1997 met onze Saviem schoolbus op doorreis toen we aan de rivier de Vienne, in het een voor ons niet onbekende dorp het oude veerhuis te koop zagen staan. Wij zochten niks om te kopen, maar de nieuwsgierigheid deed ons informeren naar de prijs bij de plaatselijke makelaar.
Olivier Allemand, de gedreven jongste bediende van immobilier Champeau, troonde ons mee naar het pand. Vraagprijs? Een goede tweede hands Jaguar. Kelder, rez de chausée, 1e etage en zolder leken in redelijke staat. Terwijl wij met verbazing de moderne elektrische installatie bewonderden ravotten David van 4 en Ruben van 3 door het huis. 
We vonden ze terug in een kleine voorkamer op de eerste verdieping. "Dit is onze kamer", zei David gedecideerd en wij besloten er nog een nachtje over te slapen. Van slapen kwam die nacht niet veel. Als enige gasten verbleven we op de camping van Peyrat le Chateau. Ik las in een ruk een Franse vertaling van Das Parfum van Patrick Süskind uit en werd bevangen door het unheimische gevoel dat er overal zo'n gek kon rondlopen. Ik begeleidde Alianne dan ook naar het toiletgebouw en deed geen oog dicht. In de haast om die ochtend op tijd bij de makelaar te zijn spietste ik nog even bij het achteruitrijden onze fietsendrager met fiets en al aan een boom die zich door de dode hoek aan mijn zicht had onttrokken. Het huis werd gekocht. 

                                         De tuin

Meer dan 20 jaar verbleef onze familie en vele vrienden en kennissen menige vakantie in het huis. Sommigen zagen een voormalige bewoner aan het bed staan, maar verder waren de verhalen lovend en vol bewondering. 


Het nieuws over ons vertrek uit Gouda bleef niet zonder gevolgen. De krant wilde een interview en verbaasde Gouwenaren wilden het naadje van de kous weten. Het afscheidsfeestje hielden we bij buurtcafé Kamphuisen en de grote opkomst was hartverwarmend en toch wel emotioneel.